In 1765 vonden timmerlieden tijdens houtsnijwerkzaamheden in de kerk bij toeval gave lichamen in de grafkelder. Het was de schrik van hun leven. In paniek renden ze de Nicolaaskerk uit. Het bijzondere was dat de lichamen hun kleren nog aan hadden en hun huid zag eruit alsof ze er nog maar net waren begraven. Dankzij diverse onderzoeken weten we dat het natuurlijke mummies zijn, niet geprepareerd of gebalsemd, maar op natuurlijke wijze bewaard dankzij het klimaat in de kelder.

De meeste van de zeven verdwenen mummies zijn bij onderzoeken in de voormalige Universiteit van Franeker tot botten en schedels zijn vergaan. Die zijn in twee gesloten kisten teruggekeerd naar Wiuwert. Eentje is gestolen, waarschijnlijk richting Amerika maar bewijs is nooit geleverd. Van wat Franse soldaten er rond 1800 mee hebben uitgespookt bestaan helaas alleen vage verhalen en geruchten. De kleren zijn vergaan, maar de lichamen van de resterende vier mensen liggen er nog altijd.

De resterende vier zijn een meisje van veertien dat circa 1610 aan tuberculose is overleden, een vrouw die circa 1618 een rustige (ouderdoms)dood is gestorven, een man die een pijnlijke dood heeft gehad vanwege een kaakabces en de goudsmid Stellingwerf die zo op het oog vredig is overleden en als laatste is begraven in de kelder, in 1705.